Huzurevinde
çalıştığım sekiz yıllık süreçte, aynı yemekhanede yemek yeyip asansörde
selamlaşıp ertesi gün ya da çok daha kısa süre içinde vefat eden oldukça fazla
sayıda yaşlı tanıdım. Hatta sekiz yılda insanların adım adım yaşlılık ve hatta
hastalık süreçlerini gözlemledim. İnsan hayatını hep bir piramide benzetiyorum.
İnsanoğlu, doğduğunda piramide çıkış başlar.
Herkesin tepe noktası ya da tepeye varış hızı farklı olabilir. Tepede
insan ne kadar süre kalır bilinmez ama iniş kaçınılmazdır. Bazen hızlı, bazen yavaş… Ama iniş tamamlandığında
insanın bu yolculuğa başlangıç noktasındaki kişiden tek farkı, ardında
bıraktığı mesafedir, o kadar…
